ABC tenisa – Technika uderzeń w tenisie

Forhend (ang. forehand)

Przy forhendzie możemy wyróżnić dwie pozycje przygotowawcze – pozycję zamkniętą i pozycję otwartą.

Pozycja otwarta- stopy prawie równolegle do linii końcowej (stosowana na szybkich nawierzchniach lub w przypadku znikomej ilości czasu na ustawienie do uderzenia) Zamach wykonujemy z główką rakiety uniesioną do góry ( pozycja pionowa rakiety). Robimy małą pętlę i układamy główkę rakiety pod piłkę. Piłkę uderzamy przed sobą skręcając lekko nadgarstek w celu nadania piłce rotacji awansującą. W momencie kontaktu z piłką ręka powinna być wyprostowana, a ramiona i biodra wykonują rotację w kierunku piłki – „wejście na piłkę”. Ruch ręki kończymy szeroko, prawie dotykając lewego ramienia (w przypadku gracza praworęcznego).

Pozycja zamknięta – ciężar ciała na nodze wykrocznej, korpus i ramiona skręcone. W przypadku pozycji zamkniętej druga noga naturalnie kończy ruch w linii z nogą wykroczną podążając za biodrami.

Bekhend (ang. backhand)

Powinniśmy uderzać bekhend zawsze w pozycji zamkniętej z ciężarem ciała na nodze wykrocznej. Możliwa jest pozycja otwarta, ale tylko w przypadku znikomej ilości czasu na reakcję na nadlatującą piłkę. Ustawienie dla praworęcznego grającego jedną ręką. Ustawiamy diagonalnie stopy z prawą nogą wykroczną. Prawy bark jest ustawiony równolegle do siatki. Zamach wykonujemy z uniesioną główką rakiety. Dzięki pętelce rakieta zmierza pod piłkę. Kontakt z piłka odbywa się przed ciałem z jednoczesną rotacją linii barków i prostowaniem ręki. Prawa ręka kończy wysoko nad linią barków.

W przypadku dwuręcznego bekhendu lewa ręka w 70% odpowiedzialna jest za siłę i kierunek uderzenia. Prawa natomiast przejmuje rolę stabilizatora.

Slajs (ang. slice)

Odprowadzamy rakietę do lewego ramienia, trzymając ją uchwytem kontynentalnym. W momencie uderzenia prowadzimy rakietę do przodu jak również lekko z góry w dół. Kończąc ruch otwieramy rakietę. Odbijamy piłkę przed sobą na nisko ugiętych nogach. Piłka dostaje rotacji zstępującej i w efekcie ślizga się i przyspiesza sprawiając duże problemy przeciwnikowi.

Skrót (ang. drop shot)

Ustawienie jak do slajsa, markujemy długi ruch skracając go w ostatnim momencie i otwierając rakietę. Stosujemy to uderzenie kiedy jesteśmy zepchnięci do defensywy lub w celu zmiany rytmu gry.

Serwis (ang. serve)

Wyróżniamy trzy typy serwisu: płaski, liftowany (kick), slajsowany.

Serwis płaski wykonujemy jako pierwszy serwis, jest on pozbawiony rotacji. Nadajemy piłce jak największa siłę i prędkość.
Kick serwis: Piłkę wyrzucamy prawie za siebie w czasie uderzenia prowadzimy rakietę w prawo skręcając nadgarstek na zewnątrz. Piłka po odbiciu „eksploduje” do góry.
Slajs: Piłkę wyrzucamy na prawo, staramy się utrzymać jak najdłuższy kontakt rakiety z piłka. Piłka po odbiciu „ucieka” w lewo.

Smecz (ang. smash)

Pozycja jak przy serwisie z tą różnica, że następuje skrócenie pętli.

Wolej (ang. volley)

Wolej bekhendowy i forhendowy: korpus i nogi są równolegle do siatki. Trzymamy rakietę uchwytem kontynentalnym. Uderzenie następuje przed sobą bez zamachu. (max odprowadzenie rakiety do poziomu barków). Kontakt z piłka powinien nastąpić jednocześnie z wejściem prawą lub lewą noga na piłkę.

Stop wolej (ang. stop volley)

Takie samo ustawienie ciała jak przy tradycyjnym woleju, ale ręka z rakietą działają na zasadzie amortyzatora. Piłka “gaśnie” na rakiecie ląduje tuż za siatką przeciwnika. Stosujemy to uderzenie w przypadku, kiedy przeciwnik jest wyrzucony z kortu, lub odgrywamy piłkę nurkującą nam tuż za siatką w nogi.