Analiza wideo

Analiza wideo uderzeń tenisowych

W dziale “analiza wideo” zajmiemy się szczegółową analizą uderzeń, na każdym etapie zaawansowania gracza, poprzez porównanie techniki studenta z techniką mistrza. Chcielibyśmy, opierając się na podstawowych pojęciach z biomechaniki, wskazać błędy jak i mocne strony techniki studenta w zestawieniu z obrazem “optymalnego uderzenia” wykonanego przez mistrza. Zapraszamy do wspólnego zbudowania takiej techniki, która pozwoli łączyć w czasie wykonywanego uderzenia siłę i kontrolę, a przy tym w minimalny sposób naraża gracza na kontuzje.

Bez wątpienia obecnie wzorem “optymalnej” techniki jest Roger Federer. Warto również zaznaczyć, że w dotychczasowej karierze Federera wyjątkowo omijały kontuzję (zaledwie raz Szwajcar wycofał się z turnieju z powodu niegroźnego nadciągnięcia mięśnia).

Szczegółowa analiza forehandu Marcina W. (versus Roger Federer)

Poniższy krótki film o przedstawia kilka uderzeń forehand-owych Marcina W., które w dalszej części opracowania zostanie szczegółowo omówione, na każdym jego etapie.



1. Przygotowanie do uderzenia

Marcin

głowa lekko odchylona do tyłu, lewa dłoń za wcześnie puszcza serce rakiety przez co skręt jest niewystarczająco głęboki, główka rakiety wysoko przygotowana do odprowadzenia

Roger

głowa ustawiona prosto, ciężar ciała z przodu, lewa dłoń puszcza rakietę na poziomie lewego barku co pozwala głęboko skręcić ramiona

2. Pętla zamachowa

Marcin

Środek ciężkości przesunięty do tyłu i wygięty korpus, będące wynikiem ustawienia głowy; tułów i biodra ustawione bokiem; rakieta odprowadzona do tyłu, łokieć zbyt blisko tułowia (niewystarczające rozciągnięcie mięśni piersiowych w znaczący sposób zmniejsza wartość energii elastycznej), główka rakiety za szybko zaczęła fazę ruchu do tyłu w stosunku do pozycji łokcia (niewielki efekt trzaśnięcia z bicza); lewa ręka zaczyna wskazywać kierunek nadlatującej piłki

Roger

Mocny skręt bioder, tułowia; rakieta odprowadzona do tyłu, łokieć daleko od tułowia(rozciągnięcie większych grup mięśniowych brzucha i piersi dla uzyskania i zachowania energii elastycznej) – ruch jednostajny; główka rakiety z przodu jak rozciągany rzemień; lewa ręka równolegle do linii końcowej

3. Zamach

Marcin

neutralna pozycja nóg (stopy w linii); wyprowadzenie uderzenia z lewej nogi; łokieć zbyt daleko od tułowia co zmniejsza prędkość obrotową (zasada zachowania momentu pędu), główka rakiety zbyt wysoko w stosunku do nadlatującej piłki, otwarte ułożenie główki rakiety

Roger

pół-neutralna pozycja nóg (stopy – kąt rozwarty); wyprowadzenie uderzenia z prawej nogi; łokieć blisko tułowia co zwiększa prędkość obrotową (zasada zachowania momentu pędu); zamknięte ułożenie główki rakiety (prawie równolegle do powierzchni kortu); faza druga techniki trzaskania z bicza – ruch jednostajnie przyspieszony, stópka rakiety pod piłką; wskazuje piłkę

4. Uderzenie

Marcin

kontakt z piłką przed sobą; tuż po kontakcie główka rakiety idzie do przodu, ciężar ciała nadal na lewej nodze

Roger

kontakt z piłką przed sobą; tuż po kontakcie główka rakiety idzie do przodu i do góry nadając piłce rotację wstępującą

5. Uderzenie, c.d.

Marcin

główka rakiety kontynuuje swój bieg do przodu; ciężar ciała na lewej nodze

Roger

główka rakiety kontynuuje swój bieg do przodu i do góry; ciężar ciała przeniesiony na lewą nogę

6. Dociągnięcie uderzenia

Marcin

zamiast przeprowadzenia prawej nogi do przodu, podparcie na niej i przeprowadzenie lewej nogi do tyłu – brak wejścia biodrem (przerwanie łańcucha koordynacji); prawy bark z przodu zakończenie ruchu obrotowego

Roger

wejście biodrem do przodu – powrót do ustawienia frontalnego (kontynuacja łańcucha koordynacji); przejście nogą prawą do przodu, prawy bark z przodu zakończenie ruchu obrotowego


Poniższy film przedstawia zsynchronizowane zestawienie ruchów obu zawodników, w zwolnionym tempie.<.p>